aşka

karabasanlar çabuk basar

bazen

bir telefon kadar yakındır felaket.........



gözleri yumup,

’artık ne olacaksa olsun’ dediğimiz

andı belkide.........



kanımız;

donardı damarlarımızda

saçlarımızda

bir korku filminin final sahnesinde

ürpermeyle çekilirken

sevgilin gözlerini de yitirmekti

belkide..................



şarkılar kanatırdı dudaklarımızı.............



masallar yerine

gerçekliğin acımasızlığı bırakır kendini.............



gözleri;

sualsiz

sorgusuz alıp

götürür bilinmezlere................



kör kuyulara yuvarlanmış yürekler

çaresiz kalmaları da

tek sığınak kendisiydi...................



anladım ki ...........



aşk,

kardelenler gibi boynu bükük kaldı...................................


31/12/2010

gordion