AsyaSen yoktun, sen, Asya, Ne düşlerimin yittiği zifiri karanlıkta Ne gözbebeklerimin eridiği aydınlıkta. Yoktun, sen, Asya. Say ki, İnkar etmişim maverayı Zindanlar paklamaz beni, tamam. Kırbaçlar ıslah eylemez say Ya sen Asya, sen! Hangi yalanın koynunda sabahladın Hangi yıldıza ihanetin adını taktın. Yüzünü gizlendiğin karanlık benim, Say ki incitilmemiş yüreğim ve ağlamamışım... Sahi, ben kimim ? hep böyle çocuksu mu bakar benim gözlerim bu sahipsiz sancıda ne göğsümde Ya bu tutarsız titreyiş, Bu korku, gözbebeklerimde. Hangi bahar ekilmiş arzularım, Kim kaldırmış hasadını umutlarımın.. Ya sen kimsin Asya? Bu soğuk eller de kimin Gönlünün alacası güzden kalma bu kadın kim Bu huzursuz dudaklar Ölüm kadar yakın bu nefes kimin? Kurduğun darağacında düşlerim, Ağıtlar boşalır avurtlarımdan. Dilerim, gözlerim düşsün gecelerine, Ölümüne sebep olsun şiirlerim, Sende benim gibi yitir kendini.. Ve sen Asya Henüz yorulmamış düşlerimdin En hoyrat uykularda Vakit geldi nihayet Uyanıyorum... gülbeyaz sarıoğlu ikibinonun/omikinciayının/yirmibeşincigünü sevgili Faruk Atlı’nın yardımları ve yine sevgili Nebiha Muradi’nin nefesi ile... |