Uyandırmak İçin Seni
uyandırmak için seni
hiç bilmediğim bir şehre girdim uyuyordun… sessizliğe, duymadığın şiirler fısıldadım rüzgarsız kıyılarda kumlardan duydum öykünü baş ucunda deniz aramız mesafesiz aralık bir pencere ay kaçmış odana yüzüne vuran şavkı okşadım eğilip yıldızlardan, uykundan öptüm yalnız çocukların anlayan parmaklarıyla geçmişin kırık aynasına dokundum kağıtlara dizilmişti harfler, adımı yazan ellerinde büyüdüm uyandırmak için seni geçmişini yeniden yazdım sevdalı bir karanfil tutuşturup yalnızlığına unutamadıklarını senin için unuttum ince, serin bir bakışla örttüm çıplaklığını çiyli bir sabah saatiydi tenin nefesinden nefesime uçuşan esrik kuşlar diledim uyandırmak için seni... |
geçmişini yeniden yazdım
sevdalı bir karanfil tutuşturup yalnızlığına
unutamadıklarını senin için unuttum
Anlamlı bir şiir beğeniyle okudum
tebrik ederim
saygımla