Şair Ağlıyor
Hallaç pamuğu gibi savurdun beni
Göz aşinalığı nasıl unuturum Gafil avladın bir keklik gibi Elim bağrımda yaram kanıyor Acı sevda bu şair ağlıyor Doğar gecelerimde yetim şiirler Ahmat bulutlar altında yol alıyorum Söndürmeyin güneşimi ıslanıyorum Boş yere dört mevsim seni bekledim Besledim büyüttüm yıllar devirdim Sıkamam dişlerimi kilitlendi sevgilim Umutlarım tükeniyor gitmelerine Ayaklarıma durmayı öğretiyorum Yolun sonu geldi tükeniyorum Gömdüm bedenimi ölü deniz altına Yosunlardan yastık yaptım Kristal yakomazlar yorganım Kum taneleri mezar taşım Yosma bir hayatın gafletine uğradım İster öldür kalbimde kırıntılarını İster kes tenimdeki nefesin temasını Artık canım yanmıyor boş ver arkadaşım Elbet bir gün seninle hesaplaşırım Bu dünya ne sana kaldı ne de başkasına Sırat köprüsü adaletini soracak Bir bir fanileri sorgulayacak Ya tam öldür gitmeden ya da güldür Bir şair ölür bin şair doğar istemeden Yazan _Remziye Çelik |
Bu dünya ne sana kaldı ne de başkasına
Sırat köprüsü adaletini soracak
Bir bir fanileri sorgulayacak
Ya tam öldür gitmeden ya da güldür
Bir şair ölür bin şair doğar istemeden
Ne kadar güzel demişsin sevgili arkadaşım ya hep ,ya hiç..kimseye kalmayacak dünya ziyetler niye.tebrik ediyorum o duygu küpü yüreğini kalemini.başarılarının devamı dileklerimle safi selam sevgiler..