AZİZİYE KAHRAMANI NENE HATUN (gülce-buluşma)
Bugünlerde
Bir türkü dolandı dilime
“Aziziye Aziziye
Duman çöktü çöl yazıya" diyen
Su içer gibi, ıslık çalar gibi
Dudaklarımda,
Ruhumda...

"Aman aman belalı başım
Ben de gurban olayım
Beşikte yatan guzuya……..”
Aman aman, of aman!
Şu Doksan Üç Harbi yok mu?
Doksan Üç harbi
Öylesi yaman...

Tarihime musallat olan illet…
Rus’un kaç asırlık, hazımsızlık tortusu
Yıldırmaya yönelik belli, besbelli,
Mikropların ordusu…

Boğazları delerek
İnmekti sıcak suya Rus’un emeli…
Haçlı pusuda zaten..
Teyakkuzda beklerken…
Devasa Cihan Devletini,
İçten içe kaynattı
Kışkırtılan kaç azınlık,
Böl, parçala, yut, hayaline kapıldı
Balkan’dan Erzurum’a, cephelere koşmaktan
Yatağında yatmayan kaç nesil oldu ziyan
Mevzu vatan olunca, canı ortaya koyan
Tarihin sayfaları, yazdı nice kahraman.

Ah Aziz Yurdum!
Aziziye, Erzurum!
Sana yan gözle bakanı
Gözümü kırpmam,
Vururum!
*
Hani vatandaştık, kardeştik hani?
Ne etti Türkler sana? Seni nankör Ermeni!
Kara haber ezanla, yayıldı dalga dalga
Haince kuşatılmış Aziziye’de Tabya
Balkanlar’da vuruşan en sinsi casus Rusya
Ermeni’yi kışkırtmış, sağdan vuracak güya!

İki bin üç yüz Mehmet’i bir gecede
Katleden zalimlere, kardeş demek ne mümkün!
Artık çok oldu bunlar; dur, deme vakti geldi
Şu yaptığına bakın! Ermeni olmuş cani
*
Yandı duyanlar yandı…
Yediden yetmiş yediye insan seli,
Aziziye’de aktı,
Tabyalara dayandı…

Erzurum’un Dadaşı sopa, balta ne varsa
“Allah Allah! ” diyerek saldırdı küheylanca

İçlerinde bir hanım, çiçeği burnunda anne
Fırsat bile bulmuyor, bebeği emzirmeye
Gazi olarak gelen, Balkanlardan kardeşi,
Daha üç saat önce kolunda can vermişti

Şehidini gömerken, yavrum Hakk’a emanet
Yaşayamam ben böyle, durmalı bu ihanet!
“Nasıl girersin? ” diye Moskof’tan hesap soran
NENE HATUN denilen, cesur anaydı koşan...
*
"Erzurum dağları kar ile boran
Sardı yüreğimi dert ile verem."
Yüzyılların türküsüdür gönlümde :
Yurt uğruna gerekirse can verem..

Erzurum dağları kar, boran, tipi
Bu dağlar bizim dağlar,
Biziz bu dağların sahibi...
Can veririz, kan dökeriz gelende günü
Şehit çiçeklerinin yaprağında al be al
Biziz bayrak bayrak yapan düğünü...
*
Tüm Erzurum ayakta, her biri birer şahin…
Düğüne koşar gibi, kimi damat, kimi gelin…
Sen misin Memed’ime kıyan, kâfir, hain!
Yangın yeri yüreği, tutuşmuştu Nene’nin…
Kayın, kardeş, babasıyla, beşikteki bebesiyle
Kaç Ermeni devirdi heybetli gövdesiyle…

İntikamı almadan dönmesi olamazdı
Şehitlerin kanını yerlerde koyamazdı…
Elinden geleni ardına koymayan Türk milleti
Nene Hatun ruhuna sararak hürriyeti
Ölüme koşuyordu, korkusuz
Koşuyordu can oğul heyyy!!!

Taş, sopa, balta, tırpan ve iman gücüne
Şaşırmıştı Moskof’un gelişmiş silahları
Hem asker, hem hemşire, hem ana
Bir koltukta kaç karpuz taşıyor kadını, erkeği
Esir almaya kalkmak ne büyük bir gafletti
Güneşin doğurduğu milleti!
Güneşin doğurduğu, anaların yoğurduğu
Bir çelik mühürdür
Tarihlerin tarihlere vurduğu
Kılıcında Bismillah yazan oğul heyyy!!!
*
Trablusgarp, Balkan,
Yemen, Doğu, Batı
Cepheler ateş hattı
Eline fırsat geçti, fitne Dünya’nın
Olsun, olsun da bakalım feleğin ettiğine
Ser verip yurt vermeyen milletiz
Yedi düşman oyununu
Yedi yerden bozan oğul heyyy!!!

Havada kara bulut, barut ve kan kokusu
Yerde kıvrım kıvrım, sancılanan su
Bir mektup aldım Aziziye’den
Kır çiçeği toplamış yâr benim için
Bir mektup dolusu...
Of aman, beşikteki oğul aman heyyy!..

Giden dönmüyor geri,
Mektubu koklayıp koklayıp sakladım da göğsüme
İki yetim yavruyu alarak kucağıma
Yürüdük oğul, kız, kızan
Erzurum sokaklarından...
Gidenlerin şarkısıdır Aziziye’de söylenir şimdi
"Vatan vatan, can vatan oğul heyy!!!"
*
Yarım asrı tüketti de ömür
Nedir bu bitimsiz bela!
Hangi günahın bedeli bu denli büyük olur?
Nerden peyda oldu bu leş kargaları?
Mecalim tükenince
Şimdi de sarıldı boğazıma oyy!

”Şu Boğaz harbi nedir? Var mı ki dünyada eşi?
En kesif orduların yükleniyor dördü beşi. ”

Kara haber yağıyor yağmur diye damlara
Afet yürekte çığlık, ulaşıyor semaya
Eyvah! Bitiş günüdür, boğazım delinirse
Asıl yanış o gündür tarih bizi silerse

Yorulduk, bittik artık, deldik karlı dağları
Elimizde kalanlar on beşlik delikanlı
Destanlar yazılıyor boğuşurken ecelle
Talih artık gülse ya, ne çok uzadı gece!


“Vurulup tertemiz alnından uzanmış yatıyor
Bir hilal uğruna ya Rab, ne güneşler batıyor!

Ana olmak kolay mı?
Vatan mı evlâ, evlat mı?
Yüreğim kan ağlasa da
Vatan vatan! diyor neyleyim
Haydi davran yiğidim
Davranmak vaktidir neyleyim!
Kim geçermiş Marmara’yı
Karışlardım o yamyamların alnını
Gençliğim elimde olaydı oğul heyy!!!

Yarım asrı deviren Nene’yi kim bağlıyor
Eski gücüm olsaydı deyip deyip ağlıyor

Alın beni de askere, Tabyalara ben girmedim mi?
Kaç Ermeni’yi, bir vuruşta devirmedim mi?
Buruşsa da bedenim, çelik ruhum yeterli değil mi?

Cesaret ve esaret gelemez ki yan yana
Bize tuzak kuranlar boşa düşer yollara
Mevlâm neyler, neylerse güzel eyler!
“Gelenler geri döner!” diyen biri var Beyler!
Geldikleri yerlere eli boş dönerler!
*
Sen, kahraman neslimin, en seçkin örneği!
Sen, şanlı tarihimin, en hazin hikayesi!
Hangi tarih sayfası açılınca,
Böylesine titriyor yürekler?
Hangi geçmiş yad edilince,
Böylesine ağlıyor gönüller?

Sen, melekleri bile ağlatan şehitsin.
Çünkü SEN BİR ÇANAKKALE’SİN!

Bir öldük bin dirildik biz
Düştükçe kalkıp silkindik biz…
Aziziye’den geçemeyenler
Boğazlarıma gömüldü bakın!
Bağımsızlık günümüz;
“Kim bilir belki yarın, belki yarından da yakın!”

Kim demiş ki bu millet dirilmez, işi bitti
Çıkmayan candan Mevlâ’m çekmez elini
Donsun beyinler, zonklasın kafa!
Akla ziyan bir zaferle, geri döndük hayata!

Sevin oğul!
Sevinin, kurtuluş yaklaşıyor!
Avrupa ümidinden, Anadolu uzaklaşıyor.
*
İşte ! Bakın işte!
Şaha kalktı yeniden
Millet, Mehmet el ele…
Her son bir başlangıca gebe…
Karanlıklar tükendi, güneş doğmak üzere…
İzmir, Sakarya, Dumlupınar’da rezil olan kuvvetler
Antep, Urfa, Maraş’tan çekildi teker teker

Emsalsiz tarih yazdı bu millet
Özgür dalgalan bayrağım, senin artık hürriyet!
İlahi mükâfat sana: Kemal Paşa ve Cumhuriyet
Hey Türk Oğlu heyy!
Sancakları dikiyor Şanlı Paşam ordusuyla
Yıkansın yorgun beden cumhuriyet suyuyla

Kurulsun düğün dernek
Oynasın yer, gök oynasın!
Anadolu’m oynasın, Çanakkale’m oynasın
Şerife’m, Ayşe’m, Fatma’m, anam oynasın
Bayrağım gönderde ebed müddet salınsın kalsın!
Vuslat günüm geldi heyy!
Bağımsızlık sevdam, bana geri döndü
Ciğerparem oğul oyna hey!!!
*

Bu Nene başka nene, benzemiyor kimseye
”Aziziye destanının sırrı onun gözlerinde saklı
O bir efsane değil, gerçeğin ta kendisi, aslı”
Demiş ya Nato Genel Sekreteri selamlayarak saygıyla

Eh! Diyesim geldi
Anladın mı sonunda
Benim kim olduğumu?
Ey şaşkın Avrupa! Diyesim geldi
Asırlık ömrün büktüğü beline rağmen;
“Vatan savunmasına gene hazırım
Vazifemdi ben ne yaptım ki,” diyen benim ben!
Muzaffer Türk anası, bacısı, nenesiyim ben!
Bu milleti doğuran güneşin ta kendisiyim ben!!.

Aziziye Aziziye
Duman çöktü çöl yazıya
Ben de gurban olayım
Beşikte yatan guzuya…
*
Yılın annesi seçilmişti o yıl
Yılın değil bir milletin annesiydi halbu ki,
Bu ünvanla gülen nurlu yüzü, aslında;
Hürriyet için, bayrak için, şeref içindi
Artık ölse de gam yemeyeceği içindi.

Doksan Sekizinde uyudu Hatun Nene’m…
Bunca ömründe belki de ilk kez
Rahatça huzur içinde
O bir şehittir, ona öldü denemez…

*****************************
asuman soydan atasayar