Günahın çocuklarıydık biz;
Günahın çocuklarıydık biz;
Umudu avuçlarımızda gizledik, Buz kesti terimiz. Sert rüzgârlar kırdı kanatlarımızı bağrımız açık yürüdük Yas tutmadık, Acıyla büyüdük Hiç unutmadık! Tavşan kaç, tazı tut. Kuyruğumuz dik, anlımız açık Hey zalimin hizmetkârı Hey ölü toplayıcılar Hey kendini bilmez harlanmazlar Hey tanrının tağutları Yeğlemedik; Bir günden bir güne Kanatsız ’kuş’ olmayı Kapıyı dışarıdan kapa kader Kapıyı dışarıdan kapa çünkü biz;affetmeyi hiç öğrenmedik! |