KIYAMETİNE
üzerine çöken karanlığı bir neşter darbesiyle dağıtabilseydim keşke
keşke sığınsaydın karındaşlığıma da kimse dokunamasaydı sana varsın aynı ruhlardan üflenmiş olmasın canlarımız kardeşimsin hemde kıyametinle hatırla zemheri bir ayazda düştün toprağıma cemre niyetine Kostantin’i İstanbul yapar gibi girdin yüreğime kıyama durur gibi durdu gözlerim yüzünde ve rüküya iner gibi indim ellerine ve sonra Şems’im dedim sana halvetimde yakarışıma dahilim ve Hûdâ’ya ulaşan her dua da eşimdin olmazları olduranım yerle göğü bir ettiğimiz anların selametiyle ve aşkı yüreklere nakış ederek şakıdığında dillerimiz mucizelere eşlik ederek her daim hayatımda kal ve başım dik alnım ak olarak kibirden feragatla gururum ol ol ki baharım hiç bitmesin ol ki sevincim daim olsun ve bilirim ki an gelip liğmelense bu ten akan senin kanın olur ve bilirsin saçının teline gelse halel yanan benim canım olur öyle ki özüm giryan tatında içilmiş çayda da birleşsek balparmak ağızda da ayrı da kalsak yer altı yer üstü paylarda gama lüzüm yok sen bana can oldun ya _kardeşimsin; hemde kıyametine....._ |
dilde söz
yürekte öz ile
bir bilinen olacaksa bu biline
duyan duymayana ilete...kardeşimsin ötesi yok...