Zengin bir arkadaşımız vardı, henüz 46 yaşındaydı. Muzdarip olduğu hastalığa yenik düştü ve ölmüştü. Annesi eşi ve çocukları ağlaşıyordu. Odanın bir tarafında üzeri örtülü vaziyette uzatılmış cansız bir şekilde yatıyordu, hocanın gelmesini bekliyorlardı. Bende o arkadaşımla bir yakınlığım olduğundan bu şiirimi yazdım.

SESSİZ SEDASIZ

Kanat çırpan kuşlar baharı müjdeliyor
Babası oyuncak almış, çocuk seviniyor
Bir ihtiyar yorulmuş köşede sendeliyor
Ama o, sessiz, sedasız bir şekilde yatıyor

Renk, renk süslüyor dünyayı çiçekler
Ahenkle danslarını yapan kelebekler
Gökyüzü masmavi gönüllerde dilekler
Ama o, sessiz sedasız bir şekilde yatıyor

Ne çok anıları vardı hep geride kaldı
Beklide bilinmeyen suçu günahı vardı
Beklermiydi ölümü çok hayalleri vardı
Ama o, sessiz sedasız bir şekilde yatıyor

Bir evi bir yazlığı vardı, birde arabası
Düğünde dernekte toplanırdı akrabası
Hayatı garantilemiş yoktu ölüm tasası
Ama o, sessiz sedasız bir şekilde yatıyor

Albümüne dizelemişti fotoğraflarını
Günlüğüne yazardı her gün anılarını
Geçti mi dersini, şimdi bekliyor sırasını
Ama o, sessiz sedasız bir şekilde yatıyor

Can acısını yemiş bilemezsin halını
Öleceğini bilseydi dağıtırdı malını
Yıkayıcılar geliyor ayağında nalını
Ama şimdi o, cansız bir şekilde yatıyor.

Mustafa CEYHUN