DEVRİMİN AYAK İZLERİBen değildim astığınız yağlı urgana verilen can Asıldı yarınlar ve masumiyet… özgürlük düşmeden payımıza Kimse görmeden astılar kör şafakta Ve astılar cesaret denilen safsatayı Kimse bilmeden anlamını sevginin Ve sehpada duran bir halkın ayaklarıydı topyekün Can veren çocuklardı nicelerde Yağmur da urgana inat sicim gönderdi gökten Kim eder aldırış inat var yürekte Özgürlüğün ayak seslerini astılar halk Ve bir halkı astınız sessizce Ölüme de düştü gölge İsterdi ki toprak akça bir tenle gelsin kendi bağrına Onuda cellat kirletti bağlarken insanlığın gözünü Susmalar kirletti bir devrimin ayak izlerini… Özgürlüğü astınız ey halk... |