ÇOCUKTUM OYSA...
Bu kez sekmedi hayat
Say dedi tek tek acılarını Ben, Bir-iki-üç derken Yığılan kederlerimi topladım yitik bedenlerden… Ustaca açtım sarmamış kollarımı Daha çocuktum oysa Yaşadıkça karınca kararınca Sararmış yapraklarca Döküldükçe aşk sayfalarına Ben bittim… Hep derdim öpme yüreğimden Ağlamaya hazır mendiller vardı oysa Gözlerin yerine… Ben bittim… Sararmış ekinlerle başak tuttuk kavrulduk Ezildi her bir hücrem dem tuttu özlemler Gergeflere işledim Sen ve ben… Dilek SOYSAL |
Bazen bir jilet ve biraz cesaret..