F TİPİ
Bir dağ yorgun
Bastırıyor bağrındaki yanık ağıtları Yaşıyor kendi koynunda Dağıtıyor başındaki sisten peçesini Açıyor patikasını katıyor yola Baskınlarını unutuyor Geçit veriyor umarsızca yarına Bir dağ yorgun Susuyor... Sığmıyor şafaklara Saklanıyor kendi ardına Sorgulanıyor geceden takılmış demir zincirine Veriyor parmaklarını ayaza gizlice Bitmiş yaz masalı Yüreğin pası Diken şimdi başındaki yastığı Susuyor… Konuşsa damlayacak kanı Konuşmasa altından kayacak Taştan yatağı Bir dağ yorgun… Susuyor... Yüreğine giden yolda Yoldaş olmuş kuşlara Ekmeği, tuzu, şekeri başkaldırmış İçerinin puşt soğuğuna. Susuyor… Bir dağ yorgun… Yere basan ayakları Anlatıyor şimdi masalını karıncaya arıya İçini yaran o tatlı sızıya Bir dağ yorgun Susuyor… Güneşi karartma ay inmiş yere Yırtmış göğü züppe gurur Kördür avlusu sağır koğuşu Titrer sesi cigarası ağzında durur Ve bir dağ yorgun Susuyor… Mayalamış aşkını yarınlara Biçmiş gönlünün ekinlerini Tandır ekmeğini köyünün değirmenini Bir ara unutur olmuş Dışarıda bekleyen ereğini Bir dağ yorgun Susuyor… |
Yoldaş olmuş düşleri
Ekmeği, tuzu, şekeri başkaldırmış
İçerinin puşt soğuğuna.
Susuyor…
F tipi yalnızlıklar birikiyor hüzünlü sözcükleriyle...
tebrık ederım güzel bir şiirdi
o dağki yaşadıklarından yorgun ve suskun durur...
tebrıkerımle
saygılar