YOLCU



Ben;
Şimdi kalemi elinde olan
Ben;
Beynine birikmişleri boşaltacak
Biraz sonra.
Az kaldı ama
Kolay değil,
Unutmaktan geliyorum…

Hırçın ve yaralı
Bir sevdanın küllerinden
Gün yüzüne hasret bir mahkûm gibi
Kudurmuşçasına düşünmemeye!
Haykırarak patlatırcasına ciğerlerini,
Çok değil ama
Hemen!
Kaybolmaktan geliyorum…

Bir elimde umut
Diğerinde acılarımı uyutup!
Savaşa dönüyorum
Sahipsiz mücadele denen rıhtıma
Bahane değil ama
Yalnız geliyorum…

Keskin sirkenin tecrübesiyle
Bir yetimin dadasıyla
Ve yaşanmışlıkların mazide kalmasıyla
Mızrak misali havayı yararcasına
Sana dönüyorum ey hayat!
Sebepsiz değil ama
Saçımda aklarla geliyorum…

Körlendiğim
Kör olduğum
Çevremdeki mum ışıltılarının
Yosun tutmuş yüreklerin
Aguşunu açmış bekleyenlerin
Samimiyetine fırlatıyorum kendimi
Sipersiz değil ama
Sorgusuz geliyorum…

Ben yoluma dönüyorum
İdealizmin derin boşluğuna
Ve ben;
Şimdi susmaktan geliyorum,
Belki
Dün vurgun
Bugün suskunum.
Lakin
Yarın elbet,
Elbet konuşulurum…


Ali Mirhan ALTUNEL