pisi pisine sevdim ben
azı denenmiş ön elemeli intiharlar yaşadım
hayat pahasına bir önceki teşebbüsünden dönen

itina ile puslandırılmış bir akşamı solurdum
gece sürgün gibi inerdi
amaçsız sol yanıma,
kollarım sarmalardı ağırdan alınan bir titremeyi

üşürdüm...

çınar ağaçlarının gölgelediği yolda
yürürdüm yaslanıp Başkent ayazına
ay ışığı solgun yüzümde iz bırakırdı
ben ise

geçtiğim yalnızlıkları...

oyalanırdım hayatımın giriş katlarında
kötü alışkanlıklar edinirdim
mesela
senden vazgeçmeyi denerdim
sonra senin verdiğin hüzünü def etmeyi
ya da "sevmiyorum" demene inanmayı,
feryad-ı figanlar defnederdim suskun bakışlardan
gözlerimi oyardım siluetinin her asılışında
sonra kendime roller biçerdim
sen olurdum
ben olurdum
kuytu aşkımın feri
öpmeye doyamadığın dudak izi
tende telaş

bir tek biz olmayı beceremezdim


rengi tutmayan
ama mütamadiyen birbirini arayan
tek tek çoraplar gibiyim bu ara

syrus