TEK KELİME MÜKEMMEL KUTLARIM

ne çok seviyordu bu korkunç yeri,
yıllarının çoğu burada geçti.
en nefis yemeği burada yedi,
en temiz suyu da burada içti.
kutlarım yazan yüreğiniz dert görmesin

Muhterem,
Şiirinizi okuyunca eskilere bir yolculuk yaptım zihnimde. Filozof Beydeba'nın "Kelile ve Dimne"sini hatırladım. Zalim ve astığı astık hükümdarlara öğüt verebilmenin yolunu hayvanları konuşturmakta bulmuştu Beydebâ.Sonraları Fransız La Fontaine bu yolu benimsedi ve daha nice edebî şahsiyetler hayvanların ağzından veya hayvan yaşantısından konuşturdular kendi gönüllerindekini, kendi fikirlerindekini..
Sizin şiirinizde de ben bu havayı sezdim.
Sahibine sadakatla bağlı ve "sadakat" denilince ilk akla gelen hayvan olan "köpek" üzerinden güzel bir hikâye oluşturarak bir yanlışa dikkat çekmişsiniz sanırım. Ben öyle anladım.
Devleti korumakla mükellef olanlar, devlet erkini elinde bulunduranlar ve devlet erkinin emrinde olanlar.. Nâmütenâhî bir sarmal içinde bu erklerin çatışmaları yaşanır zaman zaman... günümüzde de buna bazı örnekler var ne yazık ki.. Dağ başlarında devleti için gözünü kırpmadan her türlü tehlikeye karşı duranlar bir gün yine o emrinde oldukları devlet adına ve devletin başka bir gücü tarafından "senin işin bitti" denilerek saf dışı bırakılmaya çalışılıyor.
Acı.. çok acı...
Devlet adına emredenler de acaba kendi iradesi ile mi emrediyor ? sorusunu sormanın tam vakti.
Bilmem yanılıyor muyum ?
Ben böyle yorumladım.
Kalem sizin, kelâm size ait..ve.. sizden sadır olanları da ancak en doğru siz bilirsiniz. Benimki sadece bir tahayyül...
Şiir dili ile anlatım çok hoş ve vurucuydu.Başarılarınızın devamı dileklerimle..
Selâm ve saygılarımı sunuyorum ...