İPLER DÜŞÜYOR HAYATIMA
oturdum işte yine
dizinin en kıyısına taş sektiriyorum gönlüne bak nasıl da çağıldıyor çağırıyor gözlerinin mavisi… ayaklarımı uzatıyorum gözyaşlarına üşütüyor ellerimi sarhoşum ya soğuk soğuk akıyor ayıltıyor yüreğimi… her neyse konuştukça “susasım” “sustukça” konuşasım geliyor… ve ay geceyi yani beni yine zamansız yine amansız terk ediyor… gözlerinin gözesinden bir damla gözyaşı yeterdi bu gece oysa ki bana yüreğimin dinmeyen çatlaklarına… her neyse zamansız terk edilişler gibi gözlerini kapadın şimdi ya kendime kalem kırasım geliyor ipler düşüyor işte bu vakitler hayatıma… İRFAN TEMEL |