bir pazar gününe denk geliyor mayıs/anne
tüm çiçekler cumartesi açıyor,gidenlere…

senin sevdiğin kadar sevmedi hiçbir kadın anne
onlar öldürüyor aşktan ,sen doğuruyorsun beni
onlar seni kıskanıyor,benim yüreğimi kıskaçlıyorlar…

biliyorum bir tek sen büyütüyorsun gözünde beni
sen yolluyorsun halen mavi önlüklü okullara,küçüğünüm
sen anlatıyorsun köy masallarını dilimiz karışıyor
dul bırakınca yaşam, beni sen yetim alıyorsun gözaltına
geciktiğimde dövüyorsun aklının ihtimallerini,kayıp oğul
ağlarken saklıyorsun gözyaşını,gülerken gözlerin doluyor
sen yatırıyorsun uykuya beni ,sen kaldırıyorsun günlere
ekmek senden su senden,çayımı koyuluğu senden
denizimde sensin ,gölümde,
vurduğum durduğum karada sen
bir dönüm mutluluğum varsa yarısı senden
elindeki çiçekler ben,cumartesi sen,umut pazarda ana
kızdığım oluyor ara sıra eşekliğimden
özür dilerim ana “dil sürçmesinden”

bu arada ana:
sen ölürsen beni de öldür
bu oyunu sen başlatmıştın,sen bitir…

İRFAN TEMEL