BUNGUN ÖRÜMCEK
bütün duvarları kendime yükseltiyorum
bir ağla örüyorum içimi, o bungun örümcekle sözün yüreğime dayandığı yerde suluyorum gözlerimi en çok gülüşleri seyrederken kızarıyor günlerim ötekiden çalıp acıyı kendime mülk ediyorum tek servetim budur tek yolsuzluğum büyüdükçe büyüyorum… içimi örerken bir ağla o bungun örümcek beni en çok aşk temizliyor, temizleyecek yüreğimin altına süpürüyor, kirlilerimi zaman yolum belli yolsuzluğumda, tek hesabım bu galiba ha verildi, ha verilecek… |