Bir Anne,
Evet bir Anne tanıdım,
Yüzünü görmeden,
Siyah gül gibi duran resmin’den tanıdım.
Sadece lirik sesinden tanıdım onu..
Rüzgarla gelen buğulu nefesinden tanıdım o güzel kadını...
Hayalim’de canlandı an be an,

Evet bir Melek tanıdım,
Hayatımın son baharında onunla piştim,
Onunla demlendim,
Sonra,yudum yudum onu içtim...
Doyasıya içime çektim,rüzgarla gelen ılık nefesini.
Onda gördüm aşkı sevdayı.
Yüreğimde büyüdü an be an...

Bir Anne gördüm kutsal sema’da kanat çırpan,
Yürek gördüm okyanus gibi engin mi engin.
Sıcacık yüreğin de,
İki yavru kuş,
Bazen hüzünlendi,
Kah gam selinde boğuldu,
Kah sevgi deniz’inde yüzdü onlarla,
Bazen göz yaşı döktü yapayalnız,
Göz yaşını silecek bir yareni yoktu yanında,
Memleket gibi büyüdü an be an...

Bir kadın tanıdım uzaktan uzağa,
Yüreği Ağrı dağı kadar yüce,
Kelebek gibi narinmi narin,
Bazen boynu bükük,rüzgar yemiş gül gibi,
Ama hep uyanık yavru kuşları için...
Bir Anne tanıdım,Anadolu gibi yar,
Gönlünü,gönlümün sarayına aldım,
Elleri ellerimde olmasa da...
Rüzgarla gelen kokusunu sevdim,
Nefesi nefesimde olmasa da,
Ben o güzeller güzeli kadını çok sevdim...

*Ahmet MORAN