Yalnızlığın habercisi,
Yitik hayatların akıl sancısı,
Karanlığın son çağrısı gibi
Bir sessizlik uğulduyor içimde!..

Kalpten beyne uzanan gizli bir el gibi,
Bulutu emziren ay,
Toprağı doyuran su gibi,
Ruhumu ısıtan,
Beni aşka boğan yar gibi
Bir sessizlik uğulduyor içimde!..

Sessiz harfleri okutan sesli harf gibi,
Hayatın omzuna yaslanmış ihtiyar delikanlı gibi,
Aşkın öksüz yanında ağlayan çalıntı heves gibi
Bir sessizlik uğulduyor içimde...
Bir sessizlik!..

Yağmurun rüzgarı öpmesi,
Yıldızların göğü mekan tutması,
Unutulan yürekte şimşek çakması gibi
Bir sessizlik uğulduyor içimde!..

Işığa temkinle bakan kara gözlü gece gibi,
Camı delip perdeyi okşayan güneş gibi,
Kimsesizlerin elinden tutan bahar gibi,
Bir sessizlik uğulduyor içimde!..
Vefasız bir sessizlik!..

Uğuldadı uğuldadı
Ve sonunda;
Gölgesiz dolaşan yarı canlı bir sevgi gibi
Kendi sesinde kayboldu!..
Dünya suskun şimdi...

Rukiye Çelik
26 Kasım 2010