Şiirin Bel Kıvrımı / Kıran Vakti..Sustum çokça, Kendimden yonttuğum sevgiyle, Ruhu karanlık Yüzleri bed, Kalpleri kara bir güruha umudu aşıladım… Kınından çıkmış kılıcın kanla kavlinden pay biçip yaşama Üzerine 3 beden büyük aşkların içinde iğreti duran beşere Z/amansız yaşanan sevdaları anlattım, Evvel zamanın içine sıkışmıştır şimdi kahramanlar… Gagasında su taşıyan güvercinden, Yusuf u umutsuzca bekleyen küheylana, Yedi uyurların ayağında kıvrılıp yatan kıtmirden ç/alıp sadakati Sebepsiz ayrılıkların pençesinde kıvranan ihanetlere yamadım, Umudum yeniden filizlenecek aşklardan yana. Havada keskin bir ayaz kokusu, Buza kesmiş bakışların arasında yürekleri tırmalayan bir çığlık var. Vursam şiiri alnından Töre, Assam kendimi sözlerinin tavan arasına Namus, Unutsam varlığını Sevda olacak ya… Ben şimdilik kimselere anlatılmayacak masallar yazıyorum… Kolu kanadı kırık insandan yana… Süslü kelimelerin pasaklı kontes kıvamında salındığı bir meydanda En yayvan haliyle sokak ağzının Şahsıma kibarlık öğretmeye çalışanlara sövüyorum… Anneler tembihliyor çocuklarını, Ben kelimelerimin ahlaksızlığıyla Sahtekâr bedenlere sinsi sinsi gülüyorum. Kimseler bilmiyor, Gün yatarken gecenin altına tüm arsızlığıyla, Peydahlarken yıldızları Aldırmadan dedikodulara, Kibirli selamların içine saklanmış ikircikli gülüşleri topluyorum... Biliyorum, Zamanı gelince yine masumiyete bürünecek hafifmeşrep tebessümler... Son sahnenin Son repliği Son defa fısıldandığında, Yavaşça, Ve sırnaşık Ve düzenin en yavşak haliyle kapanacak perde üzerimize. Bizim; Irzı kırık bir düş gibi Kapısı sonuna kadar açık bırakılmış uykularımızın eşiğinde Şahit kaldığımız cinayetlerin vehameti çökecek gözlerimize, Lanetiyle yaşanmamış günlerin Azaba bulanacağız… Can sızacak çatlamış ruhumuzun dudaklarından, Ab ı hayat yalanlarıyla avutacağız neslimizi, Ve kışa yüz dönmeye hevesli bir sonbahar akşamı uğurlayacağız kırlangıçları tavan arasından, Camları kırık penceremizden serçelere uzanacağız… Kimse farkında değil, Bu kış tüm saflarımızla kırana tutulacağız… Kasım’2010 Aydın... |
Zamanı gelince yine masumiyete bürünecek hafifmeşrep tebessümler...
Son sahnenin
Son repliği
Son defa fısıldandığında,
Yavaşça,
Ve sırnaşık
Ve düzenin en ** haliyle kapanacak perde üzerimize.
Bizim;
Irzı kırık bir düş gibi
Kapısı sonuna kadar açık bırakılmış uykularımızın eşiğinde
Şahit kaldığımız cinayetlerin vehameti çökecek gözlerimize,
TEBRİKLER