* Kokusu Senden *Kokusu Senden Bir yangın daha geçiyor içimden külünü sürterek yosun tutmuş bir çakıl Taşı gibiyim, ıslak ve yorgun gece gizlice düşüyor üstüme kokusu senden unutulmuş bir aşkı çoğaltıyorum zemheri bir ayazda ne zaman uzaklardan bir gemi geçse rüzgâra veririm saçlarımı geçmişten arınarak galiba hatırladıkça seni, mayalanıyor acılar. Yine de... en güzelliydi Ege’de aşklarım seninle kimi zaman Kordun boyunda, kimi zaman Karşıyaka’da usulca geçerdi yanımızda faytonlar öpüp öpüp yüzüme sürerdim ellerini bir bahar gibi güzeldi, renkliydi, her şey şimdi o anılardan kalan bir avuç külsün üflesem de/ üflemesem de savrulacaksın. Nuri Dağdelen Özdere-İzmir 21.11.2010 Not:Radyo’da bir parazit nedeniyle, şiirin birinci bölümünü kaydedemedim. |