* SOKAK ÇOCUKLARI *
Minik minik elleri,
pembe sarı dünyası var onların Onlar birer çocuk, gözleri boncuk boncuk Sorun onlara sokak kaldırımlarını Sirkeci, Haydarpaşa Tren Garını. Onlar nerelerde yok ki, Kömürlü tren vagonlarında Köprü altında vapur koridorlarında Cami önünde iskele meydanlarında. Bedenleri küçük, ama dağ gibi yük var sırtlarında Yağmurlar gözyaşı, kar taneleri yatak yorgan olmuş onlara Karanlık sokaklar mekan, otobüs durakları çöp bidonları Ekmek kapısı olmuş bu sokak çocuklarına. Minik elleri nasırlaşmış, yüzlerinde umutsuzluk ifadeleri Çıkarcı çevreler peşinde, acımasızca sömürülen körpecik bedenleri Bir ekmek parası için soğuklara sıcaklara göğüs geren çocuklar. Onlar işte, onlar birer sokak çocukları Yüzlerinde okunur tüm acıları Bülbülün güle yandığı gibi çırpınıyor yürekleri Betonlaşan kent sokaklarında inleyen çıplak ayakları. Onlar birer kahraman, birer sanatçı, sinema afişlerinde Henüz umutları tükenmemiş gelecek baharlarında Karınları tok, sıcacık bir yuvanın özlemi var düşlerinde. Bunlar sokak çocukları, Deniz mavisi gözleri Yosun tutmuş elleri, ayakları Şu amansız kent sokaklarında. Siz rüzgârların sesini, fırtınalı geceleri onlara sorun Siz gökteki yıldızları, mehtabın doğuşunu onlara sorun Siz karanlık geceleri sessizliğe bürünen sokakları onlara sorun Ve açlığın sefalettin merhametsizliğin acısını, onlara sorun. Onlar işte, onlar sokak çocukları Deniz mavisi gözleri Yok edilmiş, sömürülmüş tüm ümitleri Yüzlerinden okunur sert rüzgârların bıraktığı izleri İşte, onlar, onlardır sokak çocukları. Nuri Dağdelen 1.8.2001 Not: Sevgili dostlar, .Şair, duygu düşünce içeren bir birey olarak düşünülür. Ama ne yazık ki, bu duyarlılığı göremiyoruz siz değerli dostlardan. Şair dediğimiz birey, topluma örnek olmalıdır, ekmeğini suyunu bu kimsesiz yavrularla paylaşmasını bilmeli. Sosyal içerikli bir şiirimi sizlere sundum ki bu kanayan yarayı düşünesiniz diye. Ama nerde, siz nasıl şairsiniz? arabeks bir şiire 40 yorum yapıyorsunuz, böyle toplumsal bir konuda gözlerinizi kapatıyorsunuz. Siz yorumunuzu Nuri Dağdelen’e değil, sokaklarda aşını arayan o kimsesiz yavrulara yapınız. Duyarlılığınıza teşekkür ederim. Sevgili dostlar, inanız ki böyle yarım yamalak duygularla, şiir yazılmaz. Ne olur bencilliği bir kenara bırakın ve biraz düşünün anlaşılıyor ki, bir tekme de siz indiriyorsunuz bu sokak çocuklarına. bugünün yoksul çocukları, yarının kurtarıcıları olabilirler tabi ki siz ellerinden tutarsanız. Hepinize saygılarımı sunuyorum sevgili dostlar. |