ne çıkarGönul terim boşa akmış senelerce Seherine şebnem olmamışsam ne çıkar Zerre zerre,hucre hucre,lif lif gecelerce Aklımı yureğimden yolmamışsam ne çıkar Yaralı bir ihtilaçla yollarına düşmüşüm Üşümüşüm yorulmuşum koşmuşum ne çıkar Gönül yordamlı sevdalara bir alaca süsmüşüm Yeşilırmak gibi sessiz,aras gibi coşmuşum ne çıkar Bahtımın imlasına sabır kundaklamış annecim Gelinciklerle gözbebeklerimi ağulamışım ne çıkar Sisler arasında eriyip akıp gitmiş güneşim Nasuh tövbelerimi gözyaşınla buğlamışım ne çıkar Hazan yapraklarının hışırtısıdır umut Ötelerin fecriyle avunsam ne çıkar Aşk içi söz dolu hatıra dolu elemden tabut Bağdat gibi yanıp, gazze gibi tutuşsam ne çıkar |