Hep seni konuştum sen yokken
uzadıkça uzadı,bu yara içimde
nerede seni hatırlasam
bir gemi kalkar limandan
şiirlerimi yazdığım koylar
şimdi sensiz bir tutsağım her saniye
sadece gülüşlerinden bir satır
ey anılar!vur hançeri göğsüme kopsun,
beni sana bağlayan bağlar.





söyle,
nasıl anlatabilirim sana kendimi
aklıma o yalancı bakışların gelir
şiire dönüştürür kirpiklerindeki giz
bütün martılar ağlamıştı
üşümüş,ve yorgun gecelerimde
yaşam avuçlarımda bir zakkum ağacı
gizliyorum kendimi tüm gezegenlerden





açar,
mimoza çiçekleri bu sahilde
ve pamuk yüklü bulutlar iner sisam’a
gün ağırırken takalar geçer uzaktan
seni yaşıyorum yeniden
eski bir aynada hep arıyorum yüzünü
ayrılıklarımıza yanık şarkılar düşürmeden
nasıl anlatabilirdım sana düşlerimi...





Nuri Dağdelen Özdere /İİzmir 18.7.2005