/ Ankara - Kızılay dolaylarında bir aşk ölü bulundu!
Faili ya da failleri henüz bulunamadı.
Bu yüzden herkes kendine bir aşk sigortası yaptırmalıdır...
Sonra, karanlığın sonunda kimse kendini tekrarlayıp, taklit edemedi

’Görgü tanıklarının ifadelerine göre,’ bu bir kendini gebertmeydi, kendini infaz! /

I

İllegal iki notaydık, biz seninle aynı şarkıyı arayan
ölü aşkların soluk fotoğrafları
faili meçhullerin parmak izleriydik
yalnızlığın en yenilmez-aşkın en bırakılmamış yanıydık
çok sayıda yasaklanmış şiirlerin yitik imgeleriydik

telafisi yok infaz yalnızlığın
o şiir senin, bu şiir benim içimde-hep trajik!

II

dijital aşkları kim satıyor, çağdaş insan pazarlarında
kim tedavülden kaldırdı masumiyeti
kim intihar etti sadakati
kim katletti acıyla büyüttüğün içindeki çocuğu!

sorguya çekildi umutların
sanıkların susma hakkı vardı oysa
kim sürdü ayakların altına sehpayı
katil coğrafyalarda!..

sana kim yasakladı yaşamayı
hep tıkanmış yollara kim sürdü seni
bir türlü varamadığın uzaklıklara

her şey gider, bir tek hiçbir şeye benzemeyen yalnızlığın kalırdı
hep bir şiir kalırdı geriye
hep bir şiir...

III

hayat seni ölümle tehdit ediyor
ve ölüyorsun her gün biraz
hayatın direnişçisi, aşka hazırlıksızdın oysa...

bir gün sana yenilmemeyi öğretecek mi?
yaralarını saklayan şehirler

her aşk intihar çağrıştırırken sen de-
aşk diye seni doğurdu anan
seni doğurdu...
şimdi vur kendini, sahibinden satılık sevdalara


hiçbir otobüs beklemedi seni
beraat etmedi suçlu umutların
kim okur
kim ezberler
hep irileşen yalnızlıklara yazdığın şiirleri

kim hatırlar yaş günlerini?
üşümelerini kim ısıtır
kim diker kalbinin söküklerini
kim tamir eder kırık dökük hayallerini?

IV

/herkes götürürdü kendi gölgesini kendiyle
herkes oynardı kendini hayatın sahnesinde
herkes kendini yaşar ve ölürdü..!/

V

henüz resmedilmemiş ve hiç gidilmemiş coğrafyalarda
(U)mutsuzlukların, kimin umurunda!..

ölümü bekletmeli, kapıları sürgülü şehirlerde-
dövüşerek ve hep yenilmiş bir kadın yazgısıyla
tarihe yazılmalıydın
fazlasıyla katlanarak
ve kanayarak!..

el ayak çekilmiş
ve silah sesleri dinmiş sokaklarda
hüküm giymiş çığlıkların çarpacak öyle yorgun suskunluklara
şimdi kim söyler türkünü
kim doyurur açlığını
yol yorgunu gülüşlerine kim ekler sevincini?

kimler nasiplenir saflığından
hangi öykü anlatır
hangi türkü söyler
hangi şair yazar seni

kim bulur?
dipsiz kuyulara atılan kimliğini!..

VI

bütün öykün bundan ibaret
soğuk ikliminde sevgilerin
el ele büyüdüğümüz topraklarda kırsal acıların
upuzun ölümlerde, mapushane avlusu belleğinde
açlık sana vaad edilirken, kim besler çapraz ateş düşlerini?..

kim merak eder adının anlamını
sen ağzına kadar aşkla doluyken
kim sarar türkçe yaralarını!..

hangi puşt yalnızlık pusuda bekler seni
bir yanın kalabalıklara karışsada
hep tenhalığı öteki yanın!..

VII

herkes sana saklayarak yalnızlığını karıştılar kalabalıklara
şehirler arası hüzünlerin ve son sefer sayılı ayrılıkların
sen, sadece susacaksın
bu senin tek gerçeğin..

/kim yaşar senin için
sen her gün ölürken böyle başkalarına/

ansızın duruveren bir kalpsin sen
şarkısına geç kalmış bir notasın
şimdi, hangi şarkıdasın
hangi şarkıda eskimektesin!



(Birdal ERDOĞMUŞ/ANKARA/2001)