Yakıyorsun İçimi
Yakıyorsun İçimi
Sırtımda ayrılık dilimde küfür Gönlümde sevdan dudaklarında mühür Sana elveda ederken yüreğim titredi Senden uzaklaşırken ayaklarım yürümedi Aklımdaydın gün geceye devrildiğinde Gündüzler isyan ediyor çekip gitmelerine Sessiz çığlıklar hüküm sürüyordu yaşadığın şehre Namertçe gitmelerine öfke püskürüyorum Bir kere ateş düştü mü yüreğe Gidişin halisyonlar yapıyor beynimde Midem bulanıyor zehrini kusamıyorum Tenim alevler içinde yanıyor Boğuluyor sensiz nefes alamıyorum Yattığım yerden kan ter içinde uyanıyorum Yüzümü avuçlarımın arasında gezdiriyorum Kaderime lanet ediyor hıçkıra, hıçkıra ağlıyorum Yaşanmışların hatırına gön gel Dön, dön gel artık diyorum Bir yudum sevgi kaldıysa hayatında Bak kalbim nasır tutmuş bıraktığın acılarla Yontuyorum yonttukça yaramı dağlıyorum Kör bir bıçak misali biliyorum kendimi Sayende sevgim filizlenmeden göverdi Gönül bahçem sayende hazana uğradı Sen gidince güllerim bir bir soldu Çok sevdiğim yarim artık yok oldu Yas tutan kalbimi uyandırırsın Yakıp ta içimi kaçan adamsın Adına mısra ,mısra şiirleri yazdıransın Sen İçimi Yakıyorsun Yazan_Remziye Çelik Yorum_Hasan Dağ 11.20.2010 |