Zerredağların kokusu sinmiş üzerine münzevi bir adam, yürüdü sessizce sağında solunda melekler vardı hayal miydi, yoksa gerçek mi ? yakında da uzakta da; hiç görünmedi durdu zirvede........... . . . hiç eğmedim başımı uzattım giyotine korkmadım dağlar gibi durdum onurlu özgür çıktım yükseklere bulutlara değdi saçlarım ne riya.. ne yalan orda "mana" orda "hiç" orda "zerre" ..... şimdi buzların üzerinde dans ediyorum bir masalın kahramanıyım şahikalara aşina kartallara yaren uçurum çiçekleriyle hasbihal... bir şimşek bu çakan zirveye çarpan ateş topu şiranın ecesine sevdalı dağ güzeli......... ... Fikret Şimşek |