Ağlayan Kemanyırtıyor sessizliği kırmızı bir çığlık iliklerime işliyor melankoli ah!... ağlıyor keman gökkuşağını öpüyor güneş beyazlar köpük köpük azgın suları alıyor beni şelalenin seni çağlıyor deli deli kesiliyor derinlerden tenim oflarım düşüyor karalara kapanıp bir mağaraya soyutluyorum kendimi dünyadan sarılıyorum yalnızlığıma orda cehennemi yaşıyor... cenneti arıyorum dehlizlere iniyorum bacaklarında karıncanın kasırgaya tutunup uçuyorum yıldızlara hiçlikte... düşler aleminde, rüyalarda yaşıyorum sonra, uyanıyorum bir masal ülkesinde ... ah!.. şimdi bir deniz düşlüyorum uzaklara karalarda göz kırpan bir de deniz feneri savrulan martılar mavi sağanak... deli deli esen rüzgâr "offf offf" diye bağıran yalnızlığım bir garip içim ah..! sensi yoksunluk gece damıttı acıyı açtı "kan çiçekleri" adını yazdım gökyüzüne karalarımda yıldızlar mavilerimde güneş ö p t ü ... Fikret ŞİMŞEK |
Yangının kaypak diline özlem asar bir adam, o sağanak yağmurların kanatlarında dolaşır evreni, çığlık olur ruhundaki şarkılar.
Yüzümüzün derin okyanuslarına toprak serper uzaklarda bir kadın, o upuzun yalnızlık kervanları fırtınaya tutulur, yanar içten içe avuçlarımızda sevdayı mırıldanan kemanlar…
Tebrikler dostum.
Yüreğin asla üşümesin bu kocaman kainatta…