Sabun Kirtiği Gibi ÖmürÇok oldu bu ellerde kırılalı kalemim, Gölgem kovulalı bu kentin duvarlarından! İnsanlığa dair ne varsa, Çaldı avuçlarımdan haramileri gecenin… Gözlerim uçurum kenarlarında, Bir dolu ceset var boğazın batı yakasında, Ruhum kuru kayma vakitlerde volta atmakta. Ahım zalim aynalaradır, Her baktığımda aynıyım sandım. Aynadaki büyücü hiç bahsetmedi, Yılların yiteceğinden. Hâlbuki dost bellemiştim geceleri, Saymadım hiç birini yaşanan vakitten… Oysa sabun kirtiği gibi ömür, Yağmurlarda eriyip gitti, Gözlerimi yakan köpükleri kaldı geriye… gülbeyaz sarıoğlu ikibinonun/onbirinciayının/onyedincigünü |
Şiirin kendisi için var olduğu gerçeği bir kez daha bu dizelerle doğrulanıyor.Başat sorunsalların büyük metaforlar gibi bu sayfaya düşürülmesi kolay bir uğraş değil.
Okumak bir emektir.
Bu şiir okumaya değiyordu.
Kutluyorum.
Erdemle.