Yüreğimin Arefesi...
Bedenim ruhuma mezar kazan,
Kelimeler kördüğüm,tıkanmış boğazımda, Duygularım tuz-buz benliğimde kaybolan, Kurtçuklar kemiriyor beynimi Hücrelerime kadar işliyor çaresizlik, Yorgun yüreğimin arefesi... Gözyaşım sel olup , ummana kavuşmuş, Dertler varlığımla bir bütün olmuş, Yokluğun, sessiz bir türkü dilimde Ahlar yasak bana, bu bayram gününde. Bugün herkes telaş içinde Nereye koşuyoruz, bilmem ki niye_? Hüzün dolu gözlerimin sisli perdesinde Bir ben kaldım yalnızlık yokuşunda,bir başıma Geçmiş hesap soruyor benden tozlu raflarda, Gelecek prangasını vuruyor kollarıma, Sevdalar, özlemler, hayallerimin zindanında Boşa nöbet tutan yüreğim kapalı kapılarda Diyorlar ki bayram gelmiş arş_ı aleme Kimileri gülüp, eğlenirken zevk ile Bayram değil,keder,ızdırap olur Yoksula, umutsuza, hasret çekene... 15.11.2010 |
insanı insanlığından eden de bu galiba,,
şiirden bahsetmedim ama resim,bahsedilmeyecek gibi değildi,