Derman
Nurunla için için yanar bedenim
Yüzü gülmez garibin, Sana ağlar gözlerim, Akıtır damla damla yaşları, döker uğruna Çaresiz semaya kalkan elleri, şifa diyen gözleri Kapında işte, elinde günahkar kalbi Pas tutan ruhum, merhametinle bir yol arar Arındır kirlerimden pirüpak et, Ey Yar, Bir çare, bir medet bulmaya geldim kapına, Boynu bükük koyma beni bu zalim diyarda Ne vakit uzaklaşsam yolundan Büyük bir boşluk, hayrkırır sol yanımdan Ömür denen kısacık, kayıp giderken avuçlarımdan İnsan; aciz bir varlık türlü pisliğe bulanır, İçimde yangınlar çıkar, kor alevlerde yanarım Nefesim kesilir, kainat sana muhtaçtır Ne tutunacak bir dalım var senden başka Ne de sığınacak bir liman kalır yokluğunda Aç kapını, koyma biçare, sarmala Rahman adınla Ölüm bir nefes kadar yakın, yanıbaşımızda Nefsimi çıkarıp attım bir kenara Artık yorgun bu bedenim feda yolunda Derdimin dermanı Ya Rabbim, dindir ızdırabımı al yanına... Ç&Ç 28.01.2012....Karlı bir ankara akşamından... |
züleyha özbay bilgiç