Ağlamak, içimdeki yalnızlığa....
yalnızım, yapayalnız, kalabalık ortasında,
sığınacak kimse yok etrafımda aradığım, tutunacak sağlam bir dal ölesiye ağlamak için omuzunda zifiri karanlık etraf, görmez oldu gözlerim yalnızca bir ışık gelmesini beklediğim çekip beni kurtaracak bir el, düştüğüm bu kör kuyudan başı sonu belli olmayan diyardan boğuluyorum sanki havasızlıktan bir umut, bir tutam güzel söz teselli vermez başka hiç birşey bana yağmur yağıyor dışarıda, sırılsıklam olmak istiyorum, aşkla bulutların gözyaşları altında böceklerin şarkısına vokal yapıp, sesini duyup dalgaların martılarla yanyana uzaklara uçmak geliyor, nicedir gülmüyor gözlerim ağlamaktan bitip tükendim yaşam anlamsız, umut saklanmış kuytulara en beteri de sevgisiz yaşamak sevilmek istiyorum doyasıya benliğimi vermeden karşılığında ağlamak içimdeki yalnızlığa.... |