Özgür Bir Köle...
Özgür Bir Köle
dalıp gitmişken su sesiyle uzaklara göz görmez gönül katlanır ya sorgular dururum hep bir çocuk merakıyla gizemine bir türlü erişemediğim dünya.... sonsuzluk ummanında boğulacakken sığınmaya çalıştığım tenha kıyılarında hayal ettiğim o yeşil yamaçlara alıp götüren bu sahte dünyadan gerçek sandığımız sıkı sıkıya sarıldığımız kocaman bir yalan yalnızca... büyük bir hapisane bu evren ben ise esiri hep özgürlüklerimin öylesine ağır bir esaret ki bu, kendi ellerimle yüregime kelepçelediğim boynumda bir urgan, ucu bilinmeyende ipin ayağımın altında idam sehpasıyla yerlerde sürünmekte bedenim.... çevremde anlamsızlık ve hüzün açılıverse bi anda aşkın kapıları bana gönül gözümüzdeki o kara perde biliyorum, kalkacak sevdanın gücüyle işte o zaman asıl hakikat tüm çıplaklığıyla çıkacak meydana ve başlangıcı olacak bitişin bizim son saydığımız o anda.... 14.03.01- nevşehir |
Şiirinizi begeniyle okudum tebrikler yüreğinize sağlık kaleminiz daim olsun.
Saygı ve Sükranlarımla
»-(¯` Bilal YILMAZ ´¯)-»