Gönül ordularıma etsen bile sefer;
İşgalin bir ömür sevmeye değsin.
Her sözüm hakikat değilse eğer;
Doğrumu ezen yalanım sensiz...

Rabb’imden ötesinden ummadım medet,
Otur kalk sen halına şükret,
Derman mevladadır, azıcık sabret,
Tövbemde ettiğim duam sensin...

Sevilmeye layık görmedin beni,
Her dem olsun ben çektim çileni,
Sarsam ne fayda sensiz kefeni;
Toprağa gömülen tabutum sensin...

Etmez senin çiğerin beş kuruş para,
Kurşun değil gülüm, sen açtın yara,
Gömülmeye hazır, bak aşkımız mezara,
Namluya sürdüğüm kurşunum sensin...

Bulutlara ortak olan göz yaşlarımda,
Ormanın da kaybettiğim ağaçlarımda,
Baltasız kırdığın umutlarım da;
Yağmura hasret, toprağım sensin...

Yegane sevdandan düştüm çöllere,
Kapılıp gittim, senin için hırçın sellere,
Düşürsende sevdamızı kemiksiz dillere;
Çölde bulamadığım bir damla suyum sensin...

Anamın hamuru yoğurduğu gibi,
Ferhatın dağları deldiği gibi,
Musa’nın denizi yardığı gibi;
Yüreğimde biriken kuvvetim sensin...

Damarlarıma pusu kuracaksa hain kanın;
Taş kalbin beni sonsuza dek sevsin.
Kabahat sende diyorsa her bir yanın;
Ayrılığın sebebi, kabahatim sensin...

Yanacaksa bedenim cehennemde;
Ahrette vereceğim hesabım sensin.
katil isem müebbet yemiş hücrede;
Yalanını vurduğum silahım sensin...

SERHAT ERTAŞ