Zamanından erken büyüdüm
Çabuk kabullendim yenilmeyi
Oturup da ne çok ağlardım çocukluğuma
Düştükçe kalkmaktı ezelden beri çabam...


Sevdiğim pek çok şeyden vazgeçtim
Tıpkı yaşamdan ve umuttan vazgeçtiğim gibi
Kime inat ettim, niye bu şikayetim sana?
Anlamı yoktu sözlerimin
Belki de uğramıyordum düşüncene...


Bu son baharın sonum olmasından korkarım
Tıpkı beni bırakıp gitmenden korktuğum gibi
Yaprak sayarım takvimlerden
İçime dökülüverir sarı bir sonbahar
Güneşine koşarım
Söner gözlerim gibi, gözlerin gibi...


Her baktığımda senden anı, bir kaç acı saklıydı
Acı çekerek yaşamanın güzelliğini keşfettim
Benim gibi sarılmanı beklemedim ki
Yine de seviyorum güneşi, yıldızları, gökyüzünü...


Ben şiirler yazardım sana adanmış
Kendim oturup ağlardım
Sen gerçekten uzaktın
Yalandı her zaman bir yanın
Çok şey bitti gidişinle yıkıldım
Ağrıyor senden uzak hep bir yanım...





fulya/**..**