HAYATIN KAYBOLAN YILLARI
Sonbahar rüzgârları savuruyor
Maziye dair ne varsa yüreklerde Yaşanmışlığın geçiyor gözlerinin önünden Bir sis bulanıklığında açılıyor sahne... Hani nerde o saf bebeklik, çocukluk, deli_dolu gençlik, Hani nerde o sevdalar, o şarkılar, hani nerde unutulmaz denen o eski dostlar... Sıyrıldı gecenin mateminden Küle dönmüş silik sayfalar, Döküldü yanıbaşımıza yaprak yaprak Yüreğimize gömülmüş yitik hatıralar yıllara inat... O yıllar ki kimi zaman umut dağıttı Bizi sonsuz hayallere bağladı, kimi zaman da acıyı Öğretti yüreğimize sığdırmayı. O yıllar ki kimi zaman heyecan verdi Aşkı tanıttı, kimi zaman da ağlattı öğretti ayrılık acısını... Yalan dostum bu hayat yalan Nedir ki aslında yaşamak Gün be gün kayıyor avuçlarımızdan Tükeniyor ömür takvim sayfalarında... Öyle birşey ki aslında yaşamak Bazen hayat ne güzel deyip sımsıkı sarılıyorsun ona Bazen de yüreğin isyanlarda çek tetiği diyor şakağına... |