Ne vakit bir sevda değse bu yüreğe

biraz acı, biraz yenilgi

savrulur, yağmalanır uçurumlara

bundandır suskun yüreğimin ürkekliği...


Kül rengi sessizlikler doğarken içime

tek başınalığın hüznü çığlık çığlığa

ansızın kapımı çalan bu acı

belki de bir bitişin başlangıcı...


Gecelerden ödünç yalnızlığım

karmaşık ruhumu titretirken

kekeliyorum yaşamla ölüm arasında

bozguna uğruyor bu yürek her defasında...


Çıkışsız ayrılıklar çöktü yüreğime

tuz kokan yalnızlığımın arefesinde

oysa her yalnızlığım intiharımdı seninle

erteledim ölümü...