Çarmıh
Olmazlar oldu
Durmazlar durdu Sesim soluğum “çarmıhımda” boğuldu Yol adım takvimin en dibine Belimdeki ağrı ağırlığının seyrinde Sana taşınmazları taşıdım Şimdi bu ağıt Şimdi bu soluk Şimdi her şey boğuk Nefsim nefer acıma Dokuma gerdim kendimi bir “çarmıha” Şimdi uzağım hem sana, hem bana.. Gece sabaha karşı beş buçuk Gece sabaha karşı uykusuz Gece sana karşı umutsuz Yıllar önce öldüm ben sana Ya: “sen doğdun benden sonra” Kalabalık yalnız Kalabalık soğuk Bu adam yorgun Beklemekten bıkkın! Gel de ger beni senin “çarmıhına” Canımdaki cenin düştü uykumdan Beşiğinden uyandı bebekler Bir günü bitirdi kelebekler Sana diyorum Bu adam yoksun Bu adam yoksul Bu adam yorgun… Cebimde yok beş kuruş Çözüldü ömrümün bağcıkları Yürüdüğüm yollar pranga Elim ayağım zincirlere dolmakta Ölümü özlerken solumda Önüm arkam sitem ediyor sağıma.. Sağım sağsız sancılara kaçmakta.. Canım cansız Acılar arsız… Ağlamaklı gözlerim pervazsız… Canım işgal altında Durdurun durulmayan sancıyı Bir zahid oldum Allah katında Sancım derin Derdim selim… Yok mudur olmazın olur çaresi Söyleyin… Bilmezleri bildirin bana Öğrenilmezleri öğretin Ait sanırken kendime kendimi Yabancıyım ben etime… Etim yetim… (Kısaltılmıştır) |