kelebeği duyunca ayyyyyyyyyyyyyy koptummmmm(((:

her nedense kelebekler dünyanın en narin ve sevilesi canlısı gibi gelir bana...

şairim affına sığınarak bir hikaye yazmak istedim ...

Dört tane kelebek bir gün bir ateş görmüşler.Bunun nasıl bir şey olduğunu öğrenmek istemişler.Birinci kelebek ateşe biraz yaklaşmış ve üzerinin aydınlandığını görmüş.Arkadaşlarının yanına gelmiş ve:

-Bu ateş aydınlatıcı bir şey ! demiş.

İkinci kelebek bununla yetinmeyerek daha fazla şey öğrenmek istemiş.Biraz daha yaklaşmış ve ısındığını hissetmiş.Arkadaşlarının yanına gelerek:

-Bu ateş ısıtıcı bir şey! demiş.

Üçüncü kelebek bununla da yetinmeyerek daha fazla yaklaşmış ateşe.Bir anda ateşin kanatlarını yaladığını hissetmiş ve yanık kanatlarıyla arkadaşlarının yanına gelerek:

-Bu ateş yakıcı bir şey! demiş...

Sonuncu kelebek daha da çok şey öğrenmek istiyormuş.Biraz yaklaşmış,aydınlandığını hissetmiş.Biraz yaklaşmış ısındığını hissetmiş.Biraz daha yaklaşmış ateş kanatlarını kavurmuş ve biraz daha yaklaştıktan sonra tamamen yanan kelebek " poff" diye bir ses çıkararak ortadan kayboluvermiş.

Ateşin gerçekten ne olduğunu belki bir tek o öğrenmiş ama geri dönüp söyleyememiş. Çünkü o kaybolmuş ateş içinde.

Ve bir şeyi ancak içinde kaybolan bilebilirmiş !............................kelebekkkkkkkkkkk...

gönlüne düşen ateş parçası...kelebeği poff yaptığı gibi her insanı yokeder mi ki ...(((:

dilerim ki periniz gelsin, sadece masallarda yaşayın....

yüreğine,kalemine sağlık...aldım şiiri beğendiklerime...