.../yağmur kokuyordu toprakların
ve denize yürüyordu gözlerin
dudaklarından gül yaprakları dökülüyordu saçlarıma.../



bir yanımdan sessizce geçerken düşler
diğer yanımda da tırnak uçlarımdan
kemirmeye meyillenir ölüm meleği
kekeme parmaklarımdan ömrüme sızarken
sırrı dökülmüş istanbul semaları üzerime düşer
maskesi çizilir gecenin
buz kesmiş tenimde sevaplarım yanarken
kurşundan ağır sözlerinde
günahlarımın isi tüter



sus !!...
kimseler bilmesin hücrelerimde dolaştığını
duvarlarıma çarpan yüzümde yankılanan sesinle
ağıtlarımın seviştiğini
tenimin kırık aynalarından içime kaçan gecede
seni düşündüğüm yalnızlıklarımda zerrelerim intihar eder



.../ zaman
üç nokatalı vakitlerin kasıklarında kıvranır
anlamsız bir yaşam örgüsünde cebelleşirken
virgül boğazıma kaçmış nefesimi keser
ünlemlerim ayyaş nidalarını savururken yeryüzüne
hece hece devrik cümlelerimden
bütün tenhalarım sana sökülüyor

cebimde adresini şaşırmış eksik kelimelerim
göçmen kızının nevetra da unuttuğu saç bağına düğümlenir


şimdi dinle !!
yokluğunda sabır tesbihi çeken şiirler ellerimde
ve alnımın çizgisi tavaf eder
seni sensiz yaşayan bu kısır döngüde