Yalnızlığa nağmelerbir segâh savrulur gecenin dudaklarından taş plaklar gramofondan çağlar hüzünler soluklanmaya fırsat vermez buselik in gamzeleri şebnem yüreğin kuytularına akar… konsol aynalar geçmişin izlerini yansıtır köşede kör kandilin alevi üşür aydınlatamaz mazinin karanlığını… caddelerde hazanın ayak sesleri uzayan saçlarını savurur yağmalanmış hayatın içine sızar yakar elindeki ateşle ruhu kavurur… her gece yalnızlığa şiirler damlar kimsesiz sokaklarda bir hüzzam ağlar.. Saba35 |
şiirin nağmelerini hüzünle birlikte döktürmüşsünüz.
Çok güzel...