Kirli Sakallı Şiirher yol iz bırakırken adımlarıma ritimler s/ayılmaya başlar iki mesafe arasında hamlelerle tekmelenen sis bulutları genzime sıkışan gururumun eseriydi tıpkı köşeye sıkışmış küheylan gibi bırakıyordu çiftelerini çaylak tokatlar savruluyordu rüzgarın el değmemiş üfürüğünde her seferinde kırmızı takunyalarını giyen suretin gölgesiydi teninde sönmeyen yangınlarla geceden ay ışığını çalan zifir siyahla ensesinden tutandım d/ünleri z/aman dumanı yükselen kızıl bir boran misali ıskalanmış nişanları diziyor sıraya iki kaş arasına yerleştirdiği kimsesizliğin tetiğini çekiyordu titremeyen elleri yuvasından çıkan mermi sesleri bozguna uğratır sessizliği artık adressizdir kurşunların evi çivilenmiş fikrimden almaya çalıştıklarım ise kirli sakallı şiirlerimdi usturasından dökülen her ezber manzumelerime ilham, üzerime elbiseydi ben taklitçi senaristlere taş çıkartacak oyunlarla hayat felsefesine karşı kumar masasındayım rakiplerimin bir omuz boyu gerisinde menzile kilitliyim tozu dumana katan hırsım kazanırken saliseler saniyelere devirir derin bir nefes çekmenin arifesinde eskilerim de silinir işte o kadar sana özgürüm. 13/10/2010 13;37 eMİNE |
Kelimelere dans ettirilmiş.
Bir solukta okudum.
Tebrik ediyorum.Selam ve saygılarımla