soğuk sonbaharın saksıdaki toprağa teni düşmeden daha yazın dibini sıyırdık gece kendi ilmeğine dolandı günyüzü görmemiş fitiller alevlendi sabahında göç yangınları birer birer kıyıları vururken martılar kanatsiz deniz yataksız kaldı bulutlardan bozma etekleri söküldü şehrin artik boş vagonları bile yok aklımın cam kenarı gülüşleri hapis iki dudak arası mahkum kırık gamzelerine dolar taş olmuş yaşların vebali hem de her saat başı ömrün ecele vasiyetidir ölüm kâğıda yazılmayan o ifadeyse kaderin gözlerindeki son dokunuş . . . ! 05/09/2023 00.35 eMINeYZAMAN |
kâğıda yazılmayan o ifadeyse
kaderin gözlerindeki son dokunuş . . . !
Ömür, hayat ve yaşamın kıyısında git geller yaşayan insan bir zaman sonra her dertten arınmış olarak Rabbi ne kavuşmuşsa ne mutlu o kula…
Velevki temiz bir yaşam ve samimi bir kulluk yapmış olsun.
Şiiri okuyunca bu anlamı çıkardım. “Ömrün ecele vasiyetidir ölüm” diyen şair, yüreğinize, gönlünüze ve emeğinize sağlık.
Kutluyorum ve tebrik ediyorum sizi. Selam ve saygılar.
Hayırlı sabahlar..