Gölgen Siliyor Yalnızlığımı
dağ karaltısından bakarken
akşamlar uyur içimde ne çabuk geçmiş zaman fakında olmadan çöker üstüme melankoli yaban güvercini kaçar penceremden yüreğimde durgun sular el uzattığım anılar kadar ürkek göz bebeklerimde titrer mahsun nilüferler tan bile daha ağarmamışken serap olur ılgın geceler mevsime mahsus bir canım var yaralar derin seneler kadar yine gamlı bir bahar beklemekte ne zaman yaslansam geriye dağınık gölgeler de sevdalar dipsiz bir karanlık gözlerin gözlerimde şimdi gölgem siliyor yalnızlığımı dönülmeyen gitmelerde gençliğim basarken yere çıplak ayakla soluyor şehir benden çok uzakta dönsede arap saçına içim bahar olur aşkın karışık halinde yağmur dağıtırken çisesini göz yaşlarım birikir kalbimde... |
Selamlar
Soner Çağatay tarafından 11/16/2010 2:15:58 AM zamanında düzenlenmiştir.