Gözlerimden cemreler tane tane düşerken
Nefesimden ürperir sedâsız hıçkırıklar
Bir girdabın içinde için için pişerken
Gün be gün çoğalıyor dehlizdeki kırıklar
...Yıkık dökük hayâller dimağımda beslenir
...Sükûtu âbâd eden o kadına seslenir

Her şey ne kadar sessiz tüm melodiler bitti
Karanlık bir odada ağlıyor dizlerimde
Gizlice kaybolarak anlamsızlaşıp yitti
Mâhzun bir yüz bir bakış kalıyor gözlerimde
...Baş ucuma yaslanır kıpkızıl kaftânlı âh
...Bir gül düşürür suya görmediğim bir seyyâh

Hiç bir şey avutmuyor ne beyaz ne de yeşil
Hepsi uzakta şimdi sarsıldı son baharım
Buğulu aynalarda fütursuzca sersefil
Gezinerek tükendi zifir oldu nehârım
...Pusulam mehtâbını son şafakta bıraktı
...Senden yadigâr resmi çerçeveleyip yaktı


Beni ne hale koydun şehlâ gözlü sarmaşık
Sana yanık gönlümün güncesini tutmadın
Karanlığa mı düştün neden yolun dolaşık?
Geceyi güne çekip zifiri kurutmadın
...Sahn-ı çemene düştüm yeni münevver oldum
...Sultan oldun tahtıma Gülizâr’da kayboldum.



.