Dalları kırılmış yarınlardan geçer zaman
Salınır eteğinden gecenin acemi kaval
Hasret soluklanır yürek ucunda... Dingin-sızılı...



Düş yokuşlarında oyalanırken olmazlıkların
Kovulmuş duaların ıstırap döker umutlarına..
Yaşam akıp gider sana kalan dilemma...

Artık tükenmiştir duygular bağrına taş basmaktan
Boğazına düğümlenen hatıralar bir yudum su isterken
Çocuksu bir t/utkunun dönencesinde kaybolursun
Gözyaşına boğulur masal kahramanların
K/ah bir ıstırap y/akar
Kâh gözlerin hançerler b/ağrını...




Ellerine yakılan kınaların saflığı da kalmadı
Kalmadı gece ışıkları gök/yüzünde mühürle
Dudağından dökülen her mısra aşka nispet etmede
Esefle bakarsın aynadaki çehrene
Kalabalık düşüncelerin sükûtunu bilmeden
’keşke’ sözcüklerini yutkunurken yanılgıların
Şivan kopar y/adınla...





Oysa ben,

Ahuzarımla dokunurken aşkın g/ecesi yüreğe
Her doğan güneşin sen ayağıyla gezerim dünlerimi
Gökkuşağının altında umutlar gizli olsada
Tepeden tırnağa hüzün giyinir gönlüm
Dumanın zifirinde biterim o v/akitlerde...
Gözlerimde yarının boş beklentileri
Bilirim ne dileklerim düşecek peşine
Ne de eriyeceğim güneşin soğuk teninde
Çoğalacak sıfatsız d/olgunluğuyla bir hasret daha
Y/ana y/ana pervane gurbetine yol alacağım...
Ilık ılık esen rüzgârlara, usul usul savuracağım yeminlerimi
Ve takacağım peşine gözlerime k/anmayanı ...



Yetim kalan türkülerin yoldaşlığında yol aldıkça
Anlıyorum ki,
İki ayrı telde akan, iki yabancı şarkının nakaratıyız sadece...




Aklımdan gitmeyen dünlere asıyorum ağıtlarımı
Sazıma gömerken siluetini
Dilimden düşen her ezgi gözyaşlarıma mahkûm oluyor zamansız...
Istırabında bir cümlenin yetisine kahırlanıyor
Közleniyor gözlerim...



Ne sen bülbülsün ezgimde
Ne de ben gül’üm dilinde
Yazık ki onmaz yara firari
Avunmayan gönlüme...