Yine Bana Düştü ÖlmekÖzendiğim huzurdan belli Yine bana düştü ölmek, Sabrımın filikasında kalmıştı inşirah’ım Belli ki o Aşk bir daha geri gelmeyecek. Kim bilir? Belki de ben doğacağım mehtaba doğru Belki de hiç doğmadan mehtap ölecek. Ki ben; Ne zaman sürsem gözlerimi fecre O zaman rayiha kokar bakışlarım. Eğer bir kadın değse nazarıma Ellerimi hiç değdiremeden yüzüme Kör bir kurşun rükû eder alnıma. Ve her nazarda peşime düşer nefsi emmare’m Ram eyler beni kör kuyulara halet-i ruhiyem Ama ben Yusuf değilim ki! İşte bu yüzdendir Bir sevgili lazım bana Aşk’ı ta içimi yaksın Bir sevgili lazım, bana şah damarımdan baksın. |