İç Çöküş 1
Taze Bahar kokusu arzuluyor nefsim
Bitiremeden zemherisini ömrümün. Bize layık değilse inşirah, Fukara ömrümüzü veririz yele, Tez gel ecel bize visal mubah. Ölüm için miydi bu içime sıkışan korku? Hengâmelerinde zifiri dünyanın, Oysa yaşamak ta güzeldi, kör kuyularda Bir Yusuf misali… Bir terennüm edasıyla kulaklarımda hala Yolculuğumun yalınayak serüveni, İçimde yangının ilk gün ki gibi, Şimdi Kudüs yalnızlığıyla baş başa muştular Kuşkularla yaşıyorum, Belki de son zamanlar. Üstelik hiç korkusuz bekliyorum gitmeleri Ki! Gelmelerine gebeydi zaman düşümde İçimin efkârına yenik düştü vuslat Ben hiç bilemedim, Son nefesteydi hakikat. Şimdi israfın dibine düşmüş ömür Hakikat yurdundan ırak, Yorgunluğun vermiş olduğu tahribat Bırakmadı dilde mecal, sevgiliye vuslat… |
Çok çok güzel…
……………………………………Saygı ve Selamlar…