Tutup yalnızlığımın iliğinden,
İnadına yürüyeceğim gözlerine adım adım


Sol yanımda katli vacip kasvet
Sağ yanımdaki menzile hasret duam ile
Koşacağım ‘aşk için’ nefes nefes gözlerine,

Özgürlüğün gölgesine sığınıp
Bir dua büyüteceğim vuslata dair,
Gecenin zemheri aykırılığına inat
Hatta Azrail’in ruhuma fısıldadığı ecele inat, ‘ölmeyeceğim’
Ölmeyeceğim ulan,
Bilme sen, sırf gözlerin için bu itikat bu isyan…


Yoksun ya hani
‘elhak’ ölüm mitingleri veriyorum kalabalık yalnızlığıma
Anka kuşunun kanatlarından,
Gözlerine süzülerek usul usul kaf dağlarını aşıyorum,
Ulan ben bile yalanımda, bir sen gerçektin
Birde annemden kalma dualar
Görebilmek ne büyük bir lütuf ya rabbim…


Ne yapsam kabul edemiyorum
Bu visal arifesi gidişlerini
Bir gün alsam bile elime güneşi,
Yakmaz ki senin aşkınla yandığım sevdam gibi…


Sorma,
Denizler çekmiş sularını
Ağlamayacağım bir güne kavuşana dek,
Yuvalarını kafes etmiş kuşlar,
Çocuklar rabbi rahimlerine sığınmış,
Aşk olmadıktan sonra,
Misketimiz olmuş neye yarar
Gözyaşıyla uçan uçurtmadan bize ne,
Hangimiz ister annemizin kucağından ayrılmak?
Hatta kim ister, Yusuf gibi kuyulara düşüp aydınlığa kör olmak,
Ah sevgili, Yusuf’ta olmadı belki,
Lakin biz Yusuf değiliz ki…


Rabbim; sen beni çocukların günahsızlığıyla haşret,
Leyli için yaşamaya can’ım kalmadı affet…