İmitasyon sonbahar
ne kadar gözlerine taşımaya çalışsam da
ilkbaharı sadece ayak uçlarına ayazı serebildim hatırana çarparak büküldü parmaklarım derinliğine hebâ oldum sevgilim oysa kısa bir hikâye idi aramızda yaşanan biraz düş’e biraz da hayale yamanan en kalabalık nöbetlerinde düşlerimin kundaklandığı kendini sakladığın kuytuda parçalanan demekki kenarından köşesinden tutamayacağımız kadar hayatın gözleri riyâkardı halbuki zaman mekân mefhumundan uzaklarda bir yerlerde çürümüş imitasyon bir sonbahardı zaman mı bizi katletti biz mi harcandık zamana ben senin bildiğin kadarım yedi tepenin yedi zirvesinde yankılanan beyhude bir yorgunluğun tınısında sızlıyor her yanım şimdi ömrümün her yerinin haricindesin bana hiç katamadığın kendinde sendesin Faruk Civelek |
kutluyorum
başarılarının devamını dilerim..
sevgiler